مقدمه: ایست قلبی، یکی از مشکلات اساسی نظام سلامت در جهان است. شروع زودهنگام احیای قلبی ریوی (CPR) از مهم ترین مراحل برای بهبود نتایج است. عدم واقع گرایی و غوطه ور شدن در آموزش به طوری که تمام ابعاد و ویژگی های آن قابل درک باشد، محدودیت اصلی در یادگیری CPR است. بنابراین، سیستم آموزشی باید از فناوری های جدید برای آموزش CPR استفاده کند تا بر این محدودیت غلبه کند. شواهد از این ایده حمایت می کنند که آموزش احیاء مبتنی بر شبیه سازی به طور مستقیم در محل کار یا در یک مرکز شبیه سازی اختصاصی باید در برنامه های آموزشی پایه حمایت از زندگی گنجانده شود. از این منظر، اجرای واقعیت ترکیبی در آموزش احیای قلبی ریوی می تواند سطح مهارت ها و دانش را ارتقا داده و به ارائه فرصت های یادگیری راحت تر و مکرر دانشجویان کمک کند. برخی از مزیت های واقعیت ترکیبی شامل کاهش خطای انسانی در فرایند درمان پزشکی، درگیر کردن حواس حرکتی، بینایی، شنوایی و تجربی در فرایند آموزش، کسب مهارت های کافی در انجام پروسیجرهای پزشکی، شبیه سازی محیط واقعی و امکان انتقال استرس به فراگیر و ادغام بازی با آموزش و در نتیجه افزایش ماندگاری فرایند آموزشی هستند. واقعیت مجازی و افزوده با وجود مزایایی که دارند محدودیت های جدی نیز دارند. برای آموزش BLS در یک محیط مجازی، پروسیجرها مانند فشرده سازی قفسه سینه، تهویه و دفیبریلاسیون نمی تواند با همان ویژگی هایی که در یک محیط واقعی وجود دارد، اجرا شود، بنظر می رسد برای رفع این محدودیت بایستی از روش ترکیبی استفاده نمود. یعنی از مانکن های شبیه ساز نیز استفاده کرد تا به واقعیت نزدیکتر باشد و باعث آموزش صحیح، موثر و پایدار احیای قلبی ریوی گردد.